Alanis Morissette - My Humps

Hahahahaha

Hastasıyım :) Süper olmuş, şahane olmuş :))

Paris, Je Taime

İçinde Paris ve aşk (sevgi) geçen 18 kısa filmin birleşiminden oluşuyor film, merak edip de gitmeyi düşünürseniz aklınızda olsun, bir tam film değil yani karşınızdaki...

En son Resfest ardından, oturup 2 saat kısa film izleme durumunun hastası olduğumu farkettim. Bu anlamda Paris, Je Taime de hiç dena değil. Bazı filmler çok sıradan olsalar da, Paris'i Fransızca'yı sevenler için birebir :)

En beğendiğim bölüm, farkında olmadan Alexander Payne'inki oldu. Ki, Payne Sideways'in yönetmeni olarak bir numaralı idolüm! :D

Payne'in filmi henüz yok Youtube'da ama ikinci ve üçüncü favorilerimin linkleri karşınızda...

Bu Tom Tykwer'ın filmi. Tam kendine uygun olmuş... Ne yazıkki oğlanın konuşmalarının bir bölümü Fransızca, ama çok da önemli değil ne dediği ;P böööö İngilizcesini bulursak değiştiririz canım aaa :)

Bu daaa Pandomim severlere...

Kamil Koç'ta reklamlar...

Hastası oldum! :)

Geçenlerde Kamil Koç'la Eskişehir yolculuklarımdan birinde, Kamil amca film gösterimi için başında reklamlar, fragman ve sonra da film giren bir paket hazırlamış, araya da kendi yolkart reklamını filan girmiş. Bizim muavin cd'yi koyup bu reklamları görünce, fir fir fir hepsini ileri sardi, sonra direk filmden başlattı :)

Aklınızda olsun, her ne kadar kurumsallaşmış olsalar da otobüs şirketlerine bu şekilde reklam verilmez daha :))

Yeni Guns N' Roses...

Axl Rose'dan Slash'e yaptıklarından dolayı kesinlikle nefret ediyorum! İstanbul boğazı'nı nehir diye övmüş olması ayrı bir hıyarlıktır tabii ama yeni bir şarkının kayıtları dolaşıyor ya birkaç haftadır internet çevrelerinde,

!! Better !!

Hastasıyım, duygulu söylemiş hayvan, yakışır...

... Bizim Hayatımız

Bizim hayatımız, bizim belirlemediğimiz sınırlarla, daracık kaldırımlarla, şerit şerit yollarla, parlak parlak metal üst geçitler, köprüler, duvarlarına mavi dandirik kuğu figürleri yapıştırılmış dangalak aydınlatmalı boktan alt geçitlerle bölünürken, adamlar yapıyor... Hem de öyle bir yapıyor ki, geriye sadece, sanki içerde bir bomba varmış gibi filmin son sahnesi daha kararmadan salondan kaçan "izleyiciler"in silüetlerine bakan bomboş gözler bırakıyor...

Das Leben Der Anderen...

inanılmaz...

Resfest'ten seçmeler...

Geçen hafta içinde Anadolu Üniversitesi Sineması'nda Resfest'in 10.su vardı 3 gün boyunca. Ben ne yazıkki sadece 1 günün 1 seansına, By Design bölümüne katılabildim. Sanırım bu filmler DVD halinde ancak gelecek sene satışa sunuluyor, ama o zamana kadar bekleyemeyeceğim filmler vardı bu bölümde...

İşte onlardan bir miktar youtube seçmesi... Özellikle animasyona meraklıysanız mutlaka izleyin, fırsatınız olur da bir yerde görürseniz mutlaka dvd'sini alın, bulursanız bir de bana alın :D

Blissful
Grandaddy - Jed's Other Poem
90 Degrees
Post It
Bendito Machine
Park Foot Ball

Alkollü Fotoğraflar...

En son yaptığımız sınıf yemeğinden hiç fotoğraf yüklemediğimi farkettim, 3 özel fotoğrafla koleksiyonlarımız şenlensin efenim... Delikanlı / sarhoş Vefik ve Evren, ışıklı / sarhoş Meltem veee bardağının dibindeki maydonozla dikkat çeken / sarhoş anıl :D

Dahası gelecek efendim, amaaa haydi yine rakı içelim... :D

Ankaramda wireless

Haha wireless'ta son nokta!

Ankara'nın her yeri wireless kaynarken bir benim evimin çevresinden yok diye dertleniyordum, Eskişehir'e gidiyordum. Öğleden sonranın ödevini yapayım diyerek, daha yolun hemen başında açtım "dizüstü bilgisayarımı" :) Yaklaşık olarak Koru Sitesi'nin oralardan geçiyorduk biraz daha ilerlemiştik ve bilgisayarım 5 tane wireless bağlantı buldu! Yuh dedim yani :)

Millet arabayla işe giderken bağlanacak internete nerdeyse, bizim de eve yakın bi tanecik wireless yok kardeşim bu ne biçim iş... :D

Dal - Rüzgar ilişkisi...

2 hafta önceki Eskişehir badana gezimiz sırasında çektiğim fotoğraflara daldım anlamsız bir şekilde, sağolun! Ödeve yapmam gerekiyor ya oyalanıyorum işte...

Neyse,

bu fotoğrafı paylaşmadan yapamazdım. Dahi anlamındaki "de" ayrı yazılır, o başka bir konu tabii ki ama, bu çılgın arabayı, Türkçemize kazandırdığı "birkere" kelimesi, fiyakalı tema cümlesinin sağına ve soluna yapıştırdığı ne üdüğü belirsiz yıldızları ve tabii ki bagajı kapanmıyor olmasına rağmen sağına soluna taktırdığı kanat mıdır rüzgarlık mı denir her neyse o şeyler için tebrik ediyorum...

Uzun boyun eksilerine ek...

Belki dünyanın en uzun insanlarından biri değilim, ama kısa olduğum da söylenemez değil mi? Bu bağlamda en azından benim kadar uzun olan ve muhtemelen benden daha uzun bütün insanların yaşadığı önemli bir sorun dikkatimi çekti bugün:

"Yatağa oturup, sırtını duvara yaslayıp, ayaklarını uzatıp, kitap okuyamaya çalışınca boynun feci şekilde ağrıması!"

Belden yukarı kalan bölümde uzunluğum belli bir seviyenin üzerinde olduğu için, kafamı çok aşağı eğmeden en rahat bulunduğu şekliyle tutarsam eğer, kitabın görüş alanıma girebilmesi için kollarımı kaldırmam gerekiyor. Böyle bir durumda kollarım ağrıyor. Ancak, kollarımı göbeğimi, bacaklarıma vs. yasladığım durumda da boynum fazla aşağı eğildiği için bu sefer de omuzlarım ve boynum ağrıyor...

Çözümsüz bir ikilem, biraz o biraz ağrısın o zaman :)

Ben rahatsız pozisyonuma geri dönüyorum :))

Ölüler de Konuşur...

İşte Eskişehir'e gelirken yolda okuduğum kitap :)

Peek tatlı İpekçiğin hediyesi olan dvd paketinin fazladan hediyesi olarak beleşe bu kitabı almıştım AE Yapımcılıktan. Merakla bir açıp ilk cümlelerini okumaya başladım ve okuduğuma inanamadım.

"Bir Adli Tıp Antropoloğunun hikayeleri" diye geçiyor kitap. Aslında esas amaç adamın hikayelerinden olası bir kısa film hikayesi çıkarmak ya da esinlenmekti. Ama, amca sıradan bir doktor olmasına rağmen inanılmaz akıcı bir dille ve oldukça edebi denebilecek benzetmelerle şahane yazmış...

Kendi hayatından bahsediyor, sonra iskelet parçalarından hikayelerine bağlantılar yapıyor, aralarda da ince esprilerle gülümsetiyor isanı. Okudukça okuyor ve duramıyorsunuz...

Küçük bir alıntı aktarmak isterim. Bundan 30-40 yıl önce tıp eğitimi için gerçek insan iskeleti bulmak çok kolay ve ucuzmuş. Hindistan benzeri ülkeler ölülerinin iskeletlerini satarlarmış, ve bunlar inanılmaz kalitede olurlarmış. Daha sonra bu ülkeler imajlarının zedelendiğini düşünerek iskelet ticaretini bırakmışlar ve sonuçta tıp öğrencileri çoğunlukla plastik iskeletlere kalmış. Bugünlerde gerçek insan iskeleti bulunursa 3000-5000 dolar arasındaki değişen bir fiyata sahipmiş. Amca da canınız sıkılır kendinizi kötü hissederseniz bunu hatırlayın, pahalı bir iskeletiniz var demiş :))

Şimdi böyle okuyunca çok komik olmadı galiba ama olsun, o kadar soğuk kanlı bir dille yazmışki yaptığı böyle iğrenç şakalar acaip sevimli duruyor aralarda... İsteyene getiririm kitabı eminim seversiniz :)

Kalabak Su'nun memleketi...

Her aranın bir sebebi vardır, Vefizoo Blog'daki bu boşluk ve zannedilen ilgisizliğin de farklı sebepleri var. Yazacak konu yoksunlugu değil, bunların bolluğu esas problem. Yok yok bunu değil de önce şu ana gelişmeleri yazayım derken bu hale geldi, aylar geçti her zamanki gibi...

Neyse, şu anda Eskişehir Anadolu Üniversitesi İletişim Fakültesi labında oturduğuma göre, çok uzun yazamayacağım ama bu anda sonraki düşünce ve izlenim uçuşlarıma yol açmak adına küçük bir güncelleme sunmak isterim. Hem size hem kendime...

Eskişehir'de bir ev tuttum. Sevgili Murat sağolsun süper bir ev sahibi olmasına rağmen insanın kendi evi gibisi yok :) Bir de para harcamaya doyamayan bir kişilik olunca ve aile büyükleri de heves edince sonuç bu oluyor :)

Evim, okulun arka kapısına hızlı yürüyünce 4, yavaş yürünce 6 yani ortalama 5 dakika uzaklıkta. Evden çıkıp bölümüme ulaşmam yaklaşık 13 dakika sürüyor. 9.15 dersi için 8.45'te kalkmak yeterli yani :) Ankara'nın hiçbir köşesinde olmayan bir kolaylık...

Oturduğum yer, 100. Yıl'ın işçi blokları zihniyetiyle yapılmış bir bölümünden biraz daha içeride. İçeri girdikçe köyleşiyor burası. İnsanları çok sevimli, tabii ki aşırı meraklı ve yardımsever... Öğrencileri kazıklamak için yapılmış 1+1 apart'ların birinde en üst katta ve 9 numaradayım, Bahar Apartmanı :=) 2 haftadır, bizimkilerle birlikte evin boya ve temizliğiyle uğraşıyorduk, sonunda bitti. Dışardan bakıldığında, mavi görünen tek oda benim. Diğer evlerdeki öğrenciler hep beyaz :D

Yakında bakkalım, sabahları dolaşan taze köy sütçüm, 2 sokak ilerde çocuk parkım ve tabii ki bütün mahalleyi gün boyu talan eden ve 30 saniye aralıklarla meşhur sinyaliyle hayatı zehir edebilecek Kalabak Su kamyonum var. Sanırım yarın öbür gün belediyeye şikayet mektubu yazacağım :)

Telefon, doğal gaz, elektrik ve su hepsini bağlattım. Canım çıktı resmen, alışmamışım devlet dairelerine ya, neyseki Eskişehir küçük ve bütün işler çok çabuk halloluyor...

Maceralarımı yakında anlatırım, garip derslerim almam gereken bir sürü kitaplarım ve her hafta yapmam gereken en az 3 ödevim olduğu için biraz daha öğrenciye benzemeye başladım. ODTÜ Makina'da 5.5 senede sadece 2 kitap aldığım düşünülürse, birikimlerimi sinemaya akıtmaktan hiiiç mi hiç mutsuz değilim. O yüzden varsın para harcıyayım, önemli olan sonsuz iç huzur :))

Dünya bu zevkle tanışmalı: RAKI!

Bakın yanımda kimler var :)

Anıl'ın evinde, Davuut, Evren vee Anıl bir de birileri daha var, da neyse... :p

Diyorduk ki, bu içkiyle bütün dünya tanışmalı, rakı tabii ki. Durun bir saniye aldığımız şişe bitemedi, ben bir içeyim geliyorum...

Nerde kalmıştık, rakı. Rakı, Türk geleneğinin çalınmaya çalışılan değerlerinden biri. Tadı galiba yaş ilerledikçe anlaşılıyor. Acaba rakı mı bize daha yumuşak gelmeye başlıyor, rakı mı bizi daha az rahatsız eder oluyor, yoksa biz mi daha sert bi şeylere ihtiyaç duyar oluyoruz bilemiyorum...

Ne zamandır, erkek erkeğe oturmamışız, ne zamandır ciddi konuşmamışız... Bu gece de çok ciddi olmadı gerçi ama, ne zamandır hayata dair düşünmemişim, düşünmemişiz... Sadece yarını kurtarıyoruz, günü kurtarmaktan iyidir tabi o ayrı :D

Ahanda, mesela gelecekten bahsetmeye başladık! 8 Mart Dünya Kadınlar Günü!

Kendimize dünya erkekler günü istiyoruz! Ayrıntılara giremicem şimdi ama istiyoruz ve kesinlikle hakkımız var buna :D

Ne diyon Evren??

Evren kafayı yedi ya hadi hayırlısı :) Bu yazı çok alakasız oldu farkındayım, sarhoşluk diyelim geçelim... Ama bir ek, bu gece dinlediklerimiz arasında Pinhani bize hoş geldi. Seviyoruz bu grubu, Pinhani'ye destek... Bu şeker Ankaralı gruba...

Bloody Sunday...

Paul Greengrass'ın filmini henüz yeni izleyebildim...

İnsanlıktan, kurulmuş düzenden, maskelerden, ...na gore koyulmuş kurallardan, egemen düşüncenin gücünü korumak için gidebileceği yerlerden tiksinmek için birebir.

Bono'cum eskiden daha güzel sözler yazarmış bir kez daha hatırlamak için de tabii ki.

Bağarmak gerekiyor onun gibi

"We're so sick of it..."

STV 1. Donem Biter...

Neden korktugumu bilmeden attigim, hayata karsi urkek adimlarin son ornegiydi Anadolu Universitesi / Sinema Televizyon.

Aslinda biliyorum da itiraf etmeyi, onu degistirmeye calismayi kabullenemiyorum. Teselli etmeye yardimci olacaksa, buyrun hic cekinmeden ucuz bir sekilde de sebep olarak one suruyorum bunu, dunyanin %95'i gibi davraniyorum ne var. Korkuyorum...

Ne kelime ama: korku... Iletisim dersleri almaya baslayip, okumalarimi da derinlestirdigimden bu yana, ya da Turkce de olsa okudugum kelimelerin kafamda bir seyler cagristirmadigini farkettigimden bu yana da diyebiliriz, kendimize ait gerceklikle dis dunyayi simgeleyen bu kelimeciklerin nasil birbirine baglandiklarini dusunmeye basladim. Hadi leeeen diyebilirsiniz :) ama boyle...

Neyse, korku diyorduk, o kelime benim beynimde neleri cagristiyor yaninda basit bir duygu disinda bilemiyorum hala. Insanin kendiyle konusabilmesi, ic iletisim boyle bir sey galiba. Ben daha beceremedim bu isi, her ne kadar kendimle cok barisik olduguma inansam ve oyle ya da boyle kendime guvensem de... Farkli seylermis bunlar... Ben bunu bir kisa film yapiyim en iyisi :D

Esasinda baslangic sebebim sadece su yandaki resimden ibaretti. Gecti ilk donem, atilmadim STV'den ve attigim kucucuk urkek bir adim, gercek bir adima donusme yolunda ilerlemeye devam ediyor. Ama daha cok yolu var. Fedakarliklar, bolca sikinti, biraz ozveri ve sepet sepet cesaret gerekli... Biraz da cok sevgili dostlardan, sizlerden destek :) haha, attim topu size hadi bakalim ;)

Portecho konseri...

Bu akşam IF'te Portecho vardı, gittim ben de...

hmmm...

Radyonun Yıldızları!

Radyo Yayıncıları Derneği (RAYAD), bu sene 4. defa "Radyonun Yıldızları" isimli bir oylama düzenliyor. Sevdiğiniz radyonuzu desteklemek için mükemmel bir fırsat ;)

Radyo ODTÜ, 2 dalda aday. Yerel / Bölgesel Radyo kategorisinde "Yabancı Müzik Dalında En İyi Yerel/Bölgesel Radyo" ve "En İyi Radyocu Yerel/Bölgesel".

Oy vermek için: www.rayad.org

Grey's Anatomy Altın Küre'yi kazanır...

Ülkemize de Digiturk sayesinde girmiş dizilerden biri Grey's Anatomy... İlk karşılaştığım günü hiç unutmuyorum... Lost'suz kaldığımız bir dönemde, abc hbo gibi kaliteli dizi yapan adamların sayfalarını karıştırırken, bir de emmy'lere bakalım kimler aday olmuş derken bulmuştuk... Greys, Weeds, House vs. vs. Weeds olmadı, House'u Anıl tuttu, Grey's Anatomy ise benim için yaratılmıştı adeta!!

İlk sezon 9 bölüm, 2. sezon 28 bölüm derken 3. sezonda 11'e kadar geldiler... Bunca zaman, geçen sene Altın Kürelerde Sandra Oh'a verilen, drama dalında, en iyi yardımcı kadın oyuncu (tv dizi) ödülü dışında, adam akıllı hiçbir ödül alamamışlardı. Hatta kırmızı halı sırasında Burke, zor yollardan geçtik, hep acaba şov devam edicek mi diye korkuyorduk bile dedi...

Halbuki bana kalırsa izlediğim en başarılı dizilerden biriydi Grey's. Genelde hep hastane koridorlarında, ameliyathanelerde ve yataklarda geçen dizi, çok temel bir ayrımda duruyor hep: "yaşam / ölüm". Hep birileri ölüyor ya da yaşıyor, hep birileri kıl payı ölümden dönüyor ya da son anda dönemiyor...

Hepimizin her gün didindiği, deliye döndüğü onca şey içinde, gelecek için yaptığımız planlar, saçımız, kilomuz, ayakkabımız, notlarımız, aşk hayatımız vs. içinde, kendimizi aciz ve güçsüz hissettiğimiz onca soru işareti karşısında, tek bir cevap önemli: "Evet / Hayır". Soru basit: "Yaşıyor musun? / Ölü müsün?".

Acaba, Greys'in olayı bu mudur? Ölüm korkusu? Zavallılığımızın açık, net ve sade bir temsili? Biraz da insan oluşumuzdan tiksiniş? Battlestar Galactica'da söyledi Cylonlar en güzelini: "Belki de insan ırkı yaşamayı, çevresindeki herşeyden çalma özgürlüğünü haketmiyordur..."

Bir dizinin, bir Vefik'i, her bölümünde, "bu" kadar sarsmasının başka bir açıklaması olabilir mi... Tebrikler Grey's ekibi, sonunda başardınız...

Bir deli, bir radyo...

:)

Deli derken sevimli anlamda tabii ki ;) ama hayır o deli ben değilim, o Anıl :)

Bilmeyenler olabilir, kısaca anlatayım. Anılcım, bundan yıllar önce (oha 2 sene mi oldu 3 mü bilemedim bak şimdi :p) Hollanda'ya 3 aylık bir staja gitmişti. Leiden'dı hedef, Amsterdam'a çok yakındı, acaip coşulcak eğlenilcek ve hep olduğu gibi Avrupalılara Türkün gücü gösterilecekti :D

Biraz sessiz sakindi Leiden, çok çalıştırdılar Anıl'ı, pek gidemedi Amsterdam'a ama konuşulanlardan hiç birşey anlamasa da heycanla takip ettiği Hollanda radyosunda, "Intwine" isimli bir grupla tanıştı. O günlerde Hollanda'nın en favori şarkısı olan Cruel Man, Radyo ODTÜ'ye de taşındı yaz sonunda, herkes çok sevdi, sonunda o şarkı 40 Haramilerimizde 1 numaraya ulaştı. Biz de aradık amcaları, "Hey Intwine, baak biz seni seviyoruz" dedik. Adamlar çok şaşırdı, hemen röportajlar yapıldı, hatta o günlerde bir Hollanda radyosundan arayıp, Vefik'le görüşmek istediler, arayan Avrupalı meslektaşa Intwine'dan ve Türkiye macerasından bahsedildi vs. vs. Adamların tipsiz olduğunu da ne yazıkki sonradan farkettik :D

Neyse esas anlatmak istediğim; 2006 yılının sonlarına gelindiğinde Intwine yeni bir albüm çıkarmaya karar verdi (Türkiye'ye gelmez ama belli olmaz, albümün adı "Pyrrhic Victory"). Albümü internetten korsan yayınlayan release gruplarından birinin .nfo dosyasından alıntı yapıyorum hemen:

"Last year Intwine's song Cruel Man, the lead-off single of their second album Perfect was featured in... ...A new international success has been achieved by a massive radio hit in Turkey, where Cruel Man has reached the top slot on popular radio station ODTU's charts. Furthermore..."

Nerden nereye... Bir deli duyduğu şarkıyı radyosuna taşıdı, o radyo korsan camiasının nfo'larında yer buldu kendine "international success" diye :)

Küçücük bir olay işte ama, seviyorum radyoculuğu... :D

RO Partisinden IWhyShy? geçti...

Bir Radyo ODTÜ yılbaşı partisi daha geride kaldı. Partiye damgasını vuran etkinlik tabii ki yine IWhyShy? konseriydi!!



Sadece 40 dakika sahnede kalan ve bu süre içinde izleyenlerin 1 dakika bile yerine oturamadığı konser sonrasında, insanlar çılgınlar gibi IWhyShy?'ı tekrar sahneye çağırdı... Parti etiğiyle 1 şarkıdan daha fazla çalmayan grubun doğurdu kaliteli müzik açlığını, sahneye Vefik'in gitarıyla çıkan bir adam doldurmaya çalıştı... Neyse...