Perşembe, Şubat 01, 2007

STV 1. Donem Biter...

Neden korktugumu bilmeden attigim, hayata karsi urkek adimlarin son ornegiydi Anadolu Universitesi / Sinema Televizyon.

Aslinda biliyorum da itiraf etmeyi, onu degistirmeye calismayi kabullenemiyorum. Teselli etmeye yardimci olacaksa, buyrun hic cekinmeden ucuz bir sekilde de sebep olarak one suruyorum bunu, dunyanin %95'i gibi davraniyorum ne var. Korkuyorum...

Ne kelime ama: korku... Iletisim dersleri almaya baslayip, okumalarimi da derinlestirdigimden bu yana, ya da Turkce de olsa okudugum kelimelerin kafamda bir seyler cagristirmadigini farkettigimden bu yana da diyebiliriz, kendimize ait gerceklikle dis dunyayi simgeleyen bu kelimeciklerin nasil birbirine baglandiklarini dusunmeye basladim. Hadi leeeen diyebilirsiniz :) ama boyle...

Neyse, korku diyorduk, o kelime benim beynimde neleri cagristiyor yaninda basit bir duygu disinda bilemiyorum hala. Insanin kendiyle konusabilmesi, ic iletisim boyle bir sey galiba. Ben daha beceremedim bu isi, her ne kadar kendimle cok barisik olduguma inansam ve oyle ya da boyle kendime guvensem de... Farkli seylermis bunlar... Ben bunu bir kisa film yapiyim en iyisi :D

Esasinda baslangic sebebim sadece su yandaki resimden ibaretti. Gecti ilk donem, atilmadim STV'den ve attigim kucucuk urkek bir adim, gercek bir adima donusme yolunda ilerlemeye devam ediyor. Ama daha cok yolu var. Fedakarliklar, bolca sikinti, biraz ozveri ve sepet sepet cesaret gerekli... Biraz da cok sevgili dostlardan, sizlerden destek :) haha, attim topu size hadi bakalim ;)

Hiç yorum yok: